Halil Müftüoğlu Şiirleri - Şair Halil Mü ...

Hararetten kuruyor susuz kalan dudaklar.
Herkeste aleniyet bizler ise sır saklar.
Bekleyeceğiz bizde açılacak şafaklar
Dağılır elbet bir gün başta kara bulutlar..

Sabır derdin ilacı, sabırsızlık sancıdır.
Sen empati yaparsan sabır hep baş tacındır
İnsanı çile eğer, sana sabır yakışır.
Ferahlık sabrın sonu, bir sabreden alışır.

Geceler garip geçer,
Sabah hep umut doğar.
Gönül hep onu ister,
Ümit hep yokluk boğar.

Gönlüm sana yayladır,
Çiçeklerinden bal yap.
Buz gibi sularından,
İçine serinlik kat.

Bakıyorken yüz yüze gözlerimiz göz göze
Anlıyorum sanılır asla varılmaz öze.
Her bakılan görünse sır kalmazdı gönülde.
Kötülükler erirdi gönül gönülü görse

GÖNÜL KATİLLERİ

Gönlüm daim açıktır heyhatki gireni yok
El pençe divan durdum bundan da anlayan yok.
Avucumu sıkarak öc alırım kendimden
Bu intikam ardından ümit yeşerir birden.

GÜN GECE

Topladım da özlemi, eyledim yumak yumak
Musalladan gayri hiç, görülmez başka durak...
Toprakları boyadım, üstte otlar ağladı

Ayrılalı bir yıl oldu O bir yıl bende
İnan ki bin yıl oldu.
Ahret aracı ile seni,
İstanbul caddelerinden geçirdiler.

Ayrılalı bir yıl oldu O bir yıl bende
İnan ki bin yıl oldu.
Ahret aracı ile seni,
İstanbul caddelerinden geçirdiler.

Susuz kaldım çöllerde bulamadım bir damla.
Çıkıp gelecek dedim, bekledim büyük hazla.
Ne türküler çığırdım, üç teli kırık sazla.
Ha geldi ha gelecek ya kışın ya da yaz’la.