Halil Aktaş Şiirleri - Şair Halil Aktaş

O isterse, kuru dalda gül yapar.
O dilerse, denizleri çöl yapar.
O isterse, çöl içinde göl yapar.
O dilerse yok olanı var yapar.

O isterse, Pasifik’te yol yapar.

Anam babam kadar yakındır bana
Ömrümce minnettar kalacağım ona
Hayatı ilimi öğreten bana
Ömrümce başıma taçtır öğretmen

Öğrenci okulun çiçeği gülü

Beyazlar içindeydin bugün
Hani melekler olur ya
İşte öyle.
Uzaktan uzatmıştın elini bana.
Sanki iki yabancı gibi…
Bir şeyler kırıldı, döküldü yüreğimden.

Ayrıyım ben gurbet elde gezerim.
Hüzünlüyüm nemli durur gözlerim,
Düşünürüm hep sılamı özlerim.
Gözüm yaşlı benim her gün ayrılık.

Özlüyorum vatanım her gün seni.

Birisi, bana anlatsın istiyorum. Anlatabilen olur mu, sizce aşkı sevgiyi? Hayır, bence hiç kimse anlatamaz. Anlatan, kendini anlatır. Kendi aşkını, sevgisini… Ben de beni anlatırım, ya da seni… Gerçek aşk ve sevgiyi anlatamaz kimse. Bir gün, aşkı sevgiyi yazan bir kalem bulursam eğer… Ben yazacağım aşkı sevgiyi, O kalemi bulmalıyım, yazmalıyım aşkı sevgiyi Ya da, Aşkın sevginin fotoğrafını çeken bir kamera bulsam. Çeksem fotoğrafını ikisinin… İşte bu aşk... Bu da, sevgi desem… Herkes, görse tanısa, Aşk nedir sevgi nedir bilse… Öyle âşık olsa öyle sevse… Sonuçta da ne o kırılsa, ne de hiç kimse… Ne kendine suç bulsa, ne de suçlasa… Yazamadı aşkı kimse. Herkes kendini anlattı. Ben aşkı yaşadım, anlatamadım. Sevdim, sevginin büyüklüğünü öğretemedim. Bulmalıyım o kalemi. Yazmalıyım aşkı sevgiyi. Ya da bulmalıyım, o zarif kamarayı… Çekmeliyim, fotoğraflarını. Tarifi yazılamayan aşkın sevginin...

Başımıza taç onlar.
Dertlere ilaç onlar
Yanımızda güç onlar
Ezilmesin kadınlar

Evimizde gül onlar

Ah benim bitmeyen sevgim Ah benim her şeye güzel bakışım Ah benim iyimser yanım Ah benim herkesi seven gönlüm Ah benim sevmeyenide seven yüreğim Ah benim kendimle kavgalarım Ah benim herkese ınanışlarım Ah benim her gün aldanışlarım Kavgalarım hep sizinle kimseyle deyil Yenik düşmem sizlerin yüzünden Olsun ben böyke kalacagım Kaybedeceğim, üzüleceğim Ama ben böyle olacağım Ah benim güzel bakan gözlerim Ben böyle bakacağım Ah benim herkesi seven gönlüm Kızma bana ben yine seveceğim Ah benim bu yoldaki kavgalarım Sizlerede kızmıyorum Ben sevmek için savaşacağım Varsın yenilgiler olsun Ben güzellikler için yaşayacağım.

Senle başlamıştı her şey Bir güneş doğmuştu Isıtmıştı bütün bedenimi. Karanlık dünyama yeni bir gündü Baharın bütün güzelliği ile gelen. Bir akşamüstüydü. Küçük bir masada karşımda sen… İçten bir sohbet Ve işte o an, ben dünyanın en şanslısıydım. Bütün sözlerin en güzelini Cümlelerin en iyisini duymuştum. Seni seviyorum. Demiştin… Bu ne mutluluktu, tarifsiz Ne kadarda güzel, seni seviyorum demek Bu cümleyi duymak… Sevilmek sevmek, Sevildiğini bilmek… Dünya bir başkaydı artık. Sevgi vardı, sevmek vardı. Sevilmek vardı özgürce… Ebemkuşağının altından geçmiştim sanki Mutluluklar dolmuştu gönül bahçeme… Artık bir başkaydı hayat. Her gün, bir başka güzeldi. Çiçekler bir başka açıyordu Güneş daha aydınlıktı… İnsanlar hep mutluydu bence Ben öyle görüyordum, öyle bakıyordum. Bir başkaydı, seninle doğan güneş. Sonra, bulutlar çıktı gökyüzüne Gölge yaptılar güneşime Fırtınalar çıktı, Rüzgârlar esti yüksek dağlardan Toroslardan, Kaçkarlardan Kasırgalar çıktı Siyah bulutlar kapladı gökyüzünü Aldı götürdüler seni benden Üşüdüm, titredim günlerce… Hiç bir ateş ısıtamadı senin ısıttığın kadar Kayboldu ebemkuşağı Bozuldu sihir… Ve sen yoktun artık. Bir yağmur başlamıştı seninle Sel olmuştu sevgi İlmek ilmek dokunmuştu gönlüme En ince örgüleriyle… Keşke kara bulutlar çıkmasaydı Esmeseydi rüzgâr Seni alıp götürmeseydi… Kaçmıştı vapur. Ve ben yapayalnız kalmıştım iskelede. Ama bir şey vardı bana bıraktığın giderken Hiç kaybolmayacak, yaşayacak gözlerimde Artık bütün yüzlerde sen olacaksın. Seni bulacağım bütün her yerde. Her masada sen olacaksın Her ebekuşağı çıktığında seni hatırlayacağım. Bulutlarda, rüzgârlarda sen… Yıldızlar senin ışığını sunacak Ve ben şarkımızı söyleyeceğim hüzünle… Ben iki kere ağladım...

Toprak yeşerirse susuz,
İnsanda yaşar sevgisiz,
Sevgiler sayısız sonsuz,
Sevgisiz her şey umutsuz.

Kalpler o kadar geniş ki,

Bir topluma girilince,
Girip selam verilince,
Orda kabul görülünce,
Derler merhaba, merhaba.

Merhabayla gülümsemek,