Halepçe Şiiri - Seyfettin Karakuş

Bugün gökyüzün de bir soğukluk var
Tarih gözyaşları içinde kalemini alıyor
Kırmızıya boyanmış bir sayfa açılıyor
Bahar utanıyor, çiçekler sararıyor
Nisan pişman oluyor geldiğine
Sevinçler kursaklar da kalıyor
Umutlar öldürülüyor

Hüzün uyandırıyor insanlığı
Anneler ağlıyor
Çocuklar koşuyor
Elma kokusuna koşuyor
Birbir yere düşüyor nazenin bedenler
Can laleler soluyor
Acı çığlıklar titretiyor arşı
Siyah bir bir bulut, ölüm bulutuna dönüşüyor

Yeni bir gelin ağlıyor
Ne olur ağlama
Bak belki cennetler de kavuşacaksınız
Biliyorum
Sen töreyi yendin
Sen karşı gelenleri yendin
İşkenceleri yendin
Mutlulukla kapattın gözlerini
Ne olur gözlerini açma
Ağlama
Bak cennetlerde açacaksın gözlerini
İşkence izlerin silinecek
Sevdiğin senin karşında olacak...