Hala kırgınım Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Hâlâ kırgınım.

Gittiğim için değil yalnız,
gidişi mecbur bıraktığın için.
Bir kapının dili varsa eğer
benim adımı en çok susarak söylerdi
ve sen sustun.

Sandın ki dönerim,
gecenin eşiğinde omuzlarım çöker,
kapında ağlarım,
taşlarına yüzümü yaslarım,
bir “affet”i dilenmek sanarsın…
Oysa ben,
ağlamayı bile içimde kilitleyip
anahtarını denize attım.

Çünkü bende yollar tek yön;
ok gibi fırlatılmış,
geri dönmeyi bilmeyen bir kader.
Bir kez çıktım mı kendi içimden
aynaya bile yabancı kalırım,
dönüş diye bir kelimeyi
dilimden silerim.

Kırgınlığım bir kuş gibi,
geceye konar, omzuma ağır.
Her kanat çırpışında
aynı cümle düşer karanlığa:
“Beni sen gittin sandın…
ben senden bırakıldım.”

Ve şimdi,
ne adın bir çağrı olur bana
ne hatıran bir yol.
Bir kandil sönüyor içimde usul usul,
külü kalıyor yalnız.

Hâlâ kırgınım.
Çünkü en çok,
geri dönmemi beklediğin yerde
beni geri dönmeyecek kadar
yorgun bıraktın.