Haklılığımı ispatlayan yegâne şey celladımdır
Giderken celladımın baltasının altına
Bir tebessüm var sadece dudağımda.
Celladımın ipek dokulu çuvalından,
İncelikle bileylenmiş baltasından,
O heybetli cüssesinin içindeki cılız adamdan
Kalan ben mi, bilmem.
Haklı olmanın ıstırap dolu tüneli,
Darağacına giderkenki adımımın sesi...
Hepsi, hepsi haklılığımın toplamı.
Varlığın en acı çaresizliğine yol alır,
Karanlık mıdır, aydınlık mı, bilemem.
Kendimi de çok bilemem.
Bir celladımı bilirim, bir de
O yumuşak baltanın kendinden emin savruluşunu.
Kayıt Tarihi : 4.9.2025 15:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)