Kaçıyordum ben,
O bana gelirken,
Gidiyordu O,
Ben O'na dönerken...
Şu dünyaya peydah olduğumdan beri,
Ne birgün güldüm nede sevdim.
Dolandım durdum yitik bir hayal gibi,
Ne ruhum bedendi, nede ben bendim.
Gidişin izleri
yüzünde belli,
bu durgun
bakışlar
ve bu suskunluğun,
Dilin kemiği yok ki,
Olsun söylenenler doğru,
Akıl irdeler dil söyler,
Kalır gönülde ağrı...
Bir kem söz yıkar bütün gönülleri
Onaramaz ne tabip ne bir kimse
Boynunu büksede bahar gülleri
Koparmamalı dalından mümkünse
Bin dert ile temaşa eyledi,
Bir inayeti hasıl olmadan.
Sevdan ile perişan eyledi,
Vecdim meşk ile dolmadan.
Kaldım aşk-ı terk içinde,
mengene sıkılmış
nefessiz kalmış yüreğim
yer yok mekan yok
patladı patlayacak
sıkıntıya düşman
çaresizliğe köle
Sevgi narin bir çiçektir kaf dağının arkasında
Kaybolup gitmiş dikenlerin arasında
Arayıp bulamaz koparıp kıyamazsın
Sevgi narin bir çiçektir yaşamın kıyısında
Herşey hakkında bir bilgi sahibisin.
Coğrafyanın profesörü,
Tarihin doçentisin.
Matematiğin dahisi,
Fizigin duayeni,
Kimyanın alimisin.
Bir buse verdim,
Busemden al haber.
Yokmuş oysa kendi,
Kendinden bi haber.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!