Hâkim bey Şiiri - Zeynep Musaoğlu

Bir tarçın kokulu sütlaçtı
Onu görmeme sebeb olan

Yüzünde tatlı bir tebessüm

O naif, zarif, şiir gibi adam..!
bir O kadar da, ağır abi...

Gelde şimdi bu kalbe ,
Bu gönüle konma...

Gelde aşık olma, bu ceylan gözlere.

Ben bilmem artık
takvimler not düşsün anlık...

Ağırlaştırılmış müebbet yedim o gözlerde..

Valla suçum yok hakim bey...
Ben sıcak çayımı yudumluyordum..

Öyle güzel tebessüm ediyordu ki,
Sandım ki yaz, oysa dışarı kar boran ayaz...

Telaşa gerek yokki hakim bey,
Ya alsın beni bağrına bassın...

Ya da, yalnızlığıma azat etsin..
Keşke söndürse yüreğimde yaktığı bu ateşi...
Ahhh keşke..

Takvimler not düşsün anlık.
Onsuz kader çizgim, değişmez artık.

Matruşka gibi, açtıkça yüreğimden çektikçe çıkan hep o....

Bir bakış hayatını,
Bir insan seni, değiştirebiliyormuş
Hakim bey...

Mevlam birde onu bana yazarsa ,
daha ne isterim ki ben..

Hayat bu, insana sormuyor ki,
Gül mü seversin, diken mi?

Hem biz, Gül ve diken gibi,
aykırı değiliz ki...
Tutsa elimi , ahh bir tutsa....Ne de yakışırdık biz...

Müsade ederse eğer
onu sol yanımda taşımak isterim hep..

Söyleyin ona hakim bey.
Benim gönül kapım,
4 mevsim ona hep Aralık...