znümün ortasındayım,
Kederim beni esir aldığı pusuda.
Masum değilim, mazlum da ama,
Bazen gitmek ister insan...
Sessize almak ister kendisini...
İçindeki fırtınayı
Sustum işte,
Her şeyi ardıma bırakarak.
Yosun tutmuş dingin suların,
Ağır, ağır dibine çekilen,
Kum taneleri gibiyim.
Öyle yalnız ve karanlık ,
Tükendik değil mi,
Sanki bir güzergahın,
Son durağındayız.
Bu yolculuk,
Vedalaşmadan bitecek gibi.
Geriye bakmadan,
Sevdiğim, tut ellerimden, tut yüreğimi
Bu boşluk, bu uçurum, bu mesafeler
Korkutuyor beni,
Korkuyorum sensizlikte
Hani hayaller vardır ulaşılmayan
Çaresizlik büker ya insanın belini
Farkında mısın
Suskunum kaç zamandır,
Sanki ölüm öncesi
Bir sessizlik çöktü üzerime
Çok şey var içimde hesaplaştığım
Yanılgılarım ve hatalarım,
Unutacaksın,
Ve unutulacaksın
Üstüne defalarca yazılıp
silinen bir kağıt gibi
Kalemlerin dili tükendiğinde,
Boşlukta savrulan bir yaprak gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!