Haketmiyorsun Şiiri - Kaleminin Esiri

Derin bir uykudaydım,
Gözlerimi açtığımda,
Sen yoktun yanımda.
Her anı senle dolu aklım,
Sanki artık sensizliği, sessizliği benimsemiş,
Alışmıştı.
Yıkılan hayaller, umutlar,
Bir bir siliniyor, unutuluyordu.
Omuzlarımdan büyük bir yük kalkmış gibi,
Hafifliyordu bedenim.
Sanki senle her şey ağır geliyordu bana.
Umursamaz tavrın ve değersizleştirmen beni,
Baktıkça sana kendime getiriyordu.
Sitemlerimde, söylemlerimde,
Haklı çıkıyordum sanki.
Zaman zaman seni kırdığım, üzdüğüm,
Pişmanlık duyduğum kelimeler,
Gerçeklere bir adım daha yaklaştırıyordu beni.
Sen giderken hüzünlenen ben,
Artık emindim kendimden.
Keşke "seviyorum" demeseydin de,
Bu kadar yakmasaydın beni.
Kırıldı kalbim, boğazım düğümlendi.
Sana dair söylenmesi gereken en güzel kelimeleri,
Hak etmiyordun çünkü.
Durup düşünüp,
Toz pembe denilen hayalleri,
Kendime yaptığım haksızlığı gördüm.
Sen hak etmiyorsun,
Bende ki seni.

KaLeMiNiN_ESiRi

Kadir KILIÇ

27 10 2024