Hakan Özen Şiirleri - Şair Hakan Özen

Dikilip duruyor camekanların önünde
İşsiz kalan benliğiyle
Çıkardı cebinden bozuklukları
Üç bey liraydı harcayacakları

Boğazı düğümlendi yutkundu

Her şey birden oldu,
Bakışmalarımız,gülüşümüz
Daha dünkü çocuk gibi
Birbirimize yaptığımız kurlarımız.

Birden gelişti her şey,

Aylardan Temmuz
Hüzün çöktü üzerime
Kavurucu yanışı mı gecenin
Yitirilen duygular mı kaybolan

Salıvermedik mi yaz akşamında

Nerede gençliğinin hayatı
Aşkların mı seni bir solukta bitiren
Kızılımsı ateşinmi bu yanışın
Sıtmalı hastalığındamısın yalnızlığın

Dişli yılan mı hayatını elinden alan

Bazen dalıyorum
Karanlık Düşlerime
Islak siyah anılarla
Sesleniyorum yaşadıklarımıza

Trenin biletsiz yolcularımıydık

Garip bir dünyadayız,
Önümüz gerçek,
Arkamız yalanlarla dolu.
Kimse laf söyletmiyor halbu ki
Çoğu zaman elden gitmiş erkekliğine
Bir laf söylüyorsun,

Acılar mı çektiklerin
Yoksulluğu getir aklına
Lübnan’da ölen yetimleri
Kapak fotoğraflarının arkasından
Sanatkara gülenleri

Yum gözlerini karanlık
Gökyüzü aydınlandı
Yeniden doğmuş gibiyim
Ekilen umutların beşiğindeyim

Emeğin hakkını arıyor yüreğim

Çocukluğumuzun gizli bulutları
örterdi umut bekleyen yarınlarımızı
Gözlerimizi ufuka dikerken
Umutsuzluk bekçileri çalardı kapımızı

Yarınlara uzanırken ellerimiz

Dar ağacında geçmişi süzüyor okuduklarım
Gece mahmurluğu çöküyor üzerime
Yıldızlar dört nala koşuyor şaşkınlığıyla
Belli ki yine basmışlar emekçi kahvesini

Hayatımızı ezik sözlerle büyüttük