ceplerinde taşırsın ıslak ellerini,
içindeki hiçlik korkularından sakladığın,
ortada, açıkta unutulmuş bir kadermiş yaşadığın...
en çok seni yoksaymışım...
yorulmak zamana uymaktır,
tarihi avucundan kaçırmaktır
ritimsiz soluk alışlar
son savaşçısı kaldın sen
ikimizin,
son soluğumu koydum kınına.
Bize ayrılan bir mekanın daha başındayız,
ve buna benzer ne çok dünya saatinden vazgeçerek,
saçıp saçıp ufuklara kızamık virüslerini,
ölümün karşıtı hayat değil mesela...
yerel saatlerde uzun öpüşlere taşındık,
bir mekanı daha p) iç ederek...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!