Hak Etmedim Sillesini İhanetin...! ! !

vahşice saldırdınız
yüreğime
paramparça oldum
yaşadıkça
dallarım kırıldı
kökünden
çiçeklerim soldu
susuzluğundan
karanlıklar
dost oldu bana
güneşi
doğdurtmadım üzerime
hak etmedim
sillesini ihanetin
araladınız
yüreğimin kapısını
boş olduğunu görerek
girdiniz içine
baktınız köşelerine
kendinize
siper ettiniz yüreğimi
öğrenmeden yapısını
kirlettiniz
tozu dumana kattınız
silmediniz
ne tozunu
ne de pasını
hak etmedim
sillesini ihanetin
kirlettiniz yüreğimin içini
çamurlu ayaklarınızla
yürüdünüz içinde
darmadağın ettiniz
köşelerini
boynumu eğdirttiniz
dik duruşum değişti
eksildim
çarpıldım
bölündüm
toplayamadım kendimi
hak etmedim
sillesini ihanetin
yaşam çizgimin üzerinde
en mutlu olduğum
noktasındayım
yeni açan
zifin çiçekleri gibiyim
sarı ve mor renklerin
her hücresiyim
ormanımın süsüyüm
reyhasıyım
havasıyım
dağlardan
pırıl pırıl akan
soğuk soğuk
sularıyım
kemençenin
üç telinden
ezgilenen sesiyim
kaydasıyım
hak etmedim
sillesini ihanetin
vurdunuz kırdınız
yıkılmadım
dik durdum
acımadan
yaralarım kanadı
sel oldu aktı
bakmadım arkanızdan
akıtmam
bir damla
göz yaşımı
yazık olur damlasına
dayanamam akmasına
yüreğimin yanmasına
avazım çıktığı
kadar bağırsam mı
hak etmedim
sillesini ihanetin
hak etmedim
sillesini ihanetin
hak etmedim
sillesini ihanetin...! ! !

szf_68 Trabzon
07.aralık.2013_05:09