Haikular.... Şiiri - Kenan Arman

ezberimde bütün ömrüm,
ama hep yaşamadığım yerlerinden soruyorlar...

.................................................................................................

korkulukta bütün kargalar,
korkuluktan değil, uçmaktan korkuyorlar...

.................................................................................................

kendimi kaybettim bir an, seni buldum...

.................................................................................................

geceye sermiş yüzünü, sesinde rüzgar kokusu...

.................................................................................................

bütün göçmen kuşlar göçmüş içinden,
sesi o yüzden mi boğuk çıkıyor?

.................................................................................................

bütün insanları yorgun bu kentin,
yine de koşturup duruyorlar...

.................................................................................................

çocuk sesleriyle dolu ev, dışarısı hüzün kokuyor...

.................................................................................................

sokağa açılıyor bütün kapıları adamın
kadın, onu sevdiğini sanıyor...

.................................................................................................

bütün sarhoş gemileri ayıldı denizin...

.................................................................................................

yağmurunu getiriyor bulutlar gittiğin yerden...

.................................................................................................

göçmüyor artık kırlangıçlar, içimde bir yerlere...

.................................................................................................

hangi mevsimiydin ömrümün?

.................................................................................................

kesildi bahçedeki kuş sesleri
sizi de acıtır mı çocukların büyümesi?

.................................................................................................

'yavaşla' dedi gündüz yıldızlarını arayan geceye...

.................................................................................................

suya yazıyor umutlarını, ağlamaklı, yaşlı kadın...

.................................................................................................

kederini sarıyor adam başkalarının gülüşlerine...

.................................................................................................

havada korku karanlığı: ilk kim yakacak kendini?

.................................................................................................

uzun upuzun konuştu benimle, ellerini ezberledim...

.................................................................................................

duvağında kan; yazgısı mı taşmış alnından?

.................................................................................................

düşleriyle intihar etmiş adam, boşlukta sallanıyordu...

.................................................................................................

ağlama duvarında bekliyoruz, herkesin avucunda kendi acısı...

.................................................................................................

ne zaman kapatsam gözlerimi, seni görüyorum....

.................................................................................................

uzak bir anıdır şimdi, gülüşünde açan kırçiçekleri....