Hafızamın Ten Rengi Pastel Boyaları

Nefesim kokundan bihaber artık
yastığım saçlarından
kapım ziyaretlerinden
ben senden.
Yola beraber çıkmıştık
Şimdi bir ömür fazlasın benden.
Bazı geceler var
ölüme hazır gibi
haram kılındığından habersiz bir kadeh şarap gibi
ve sanki her an kapıdan yeni çıkmışsın gibi.
O gecelerde bilet alıyorum resimlerine
gözlerimin köy otobüslerinden.
O gecelerde defalarca kokluyorum seni
kıyafetlerin boynu bükük kaderinden.
O gecelerde sana sarılıyorum
hafızamın ten rengi pastel boyalarında.
Bir daha böyle sevilmeyeceğine üzülüyorum
sonra ömrünün geri kalanına.
Bir daha böyle sevmeyeceğime üzülüyorum
sonra ömrümün geri kalanına.
Hikayemin en güzel duvarlarını süslüyor
seni tanımanın tabloları
çivisi yüreğime çakılı
manzarası vefama komşu
hatırı kahveden hallice.
Özlüyorum
soğuk görmemiş avuçlarımın ilk kar tanesi
özlüyorum.
Aynalara çizdiğim tebessümleri
ardında bulunduğun kapıya "Kim o" demenin heyecanını
birkaç günlük gurbetlerin kavuşmalarını.
Şimdi gururumdan bir zincir bağlıyorum
azılı suçlu kalbime.
Azat ediyorum seni
özlemim ve hatırımın kafesinden.
Bunca vefasızlık hak edebilirdi
böylesine esir bir hürlüğü.
Kapat kulaklarını
tenine son kez çarpıp terk edecek seni
sana yazdığım şarkıların davetkar gürültüsü.