Hâfız Şiiri - Müyesser Doğan

Savaştım hafız...
Cesurdum,lâkin o kadar da korkak.
Her cepheye gelinler bıraktım,
Duvakları kan revân içinde.
Kucaklarında yirmi bir günlük öfkeler doğuran.
gün güne kelepçelendikçe,
ihtiyarlayan.öfkeler.
Barut kokuyor üstüm başım hafız.
Sağ çıkamadım,tozu dumana karışmış,
Hasret yüklü savaştan.
Şimdi,
Uçurumlar düşüyor ayaklarımdan,
Yüzümün enkazdan vadilerine.
Oysa,
Göğsüne takmıştı bir yiğit adam
İnciden sevdamı.
Onu da söküp attım,
Nasıl da düştü,
Gecenin en kıvrak karanlığında,
Antares yıldızı gibi.
Ben bu savaş da mağlubum hafız.
Kahramanını sisli bir meydanda,
Yorgun ellerimle,
acımasızca astım.
İki kişilik bir şair mezarı kaz bana
Paslı toprağına zeytin fidanları dikelim hâfız.