Hafifçe Dokunurlar Şiiri - Elife Ergan

Zihniyet değişimi gerekliydi, insanlık can çekişiyor
Şarttı bir kocaman müdahale ihtiyaçtı
Her an birileri dokunsa, çok ağır yaralı
Şuracıkta Emine’yi vurdular, üstelik kanadını kırdılar
Beş yaşındaydı Mehmet'i görmediler
Aç kapıyı dediler, arka sokaklardan birinde
Hatice’ye acımadılar
Beşikteki kız çocuğunu düşünmediler

Yedi yerinden soktular, ikinci bıçakta yere yığıldı
Üç gün önce yemişti en güzel akşam yemeğini
İşe girdim diye sevinmişti küçük bir büroda
Temizlik işi yapacaktı evine iki çocuğuna ekmek alacaktı

Mahpus ta yatan yiğidine harçlık,
Yollamış olmanın gururuyla huzurluydu Hatice!
Kimseyle paylaşmam dedi
Gördüklerim benimle toprağa girecek

Dedi demesine de inanmadılar,
Zengin bir züppe oğlunun ne halt olduğunu şaşırmıştı
Bu kadar bozukmuş demek kalaycı toplum dedi
Gözleri yerinden fırladı yankıları çirkin dedi
Zayıf olan toplumlar pisliğini elleriyle örttürür zavallı Hatice!

Kadına yönelik şiddete karşı çözümler üretirken,
Parmaklarının ucuyla hafifçe dokunurlar!...