Hadsiz Gönül Şiiri - Adem İrhan

Şimdi gözlerine dolmazdı yaşlar
Bir kere haddini bilseydin gönül
Yârdan başkasına eğilmez başlar
Büküldü, haddini bilmedin gönül

Mevsimin bahardı, başladı kışlar
Ahu gözlerinde kaldı bakışlar
Sana reva mıdır böyle nakışlar
Bilmedin haddini, bilmedin gönül

Yarınsız sevdalar neyine senin
Düştüğün bu ahval eserin senin
Ne ebedin belli, ne de ezelin
Bilmedin haddini, bilmedin gönül

Ağlamazdın böyle, düşmezdin yasa
Şimdi bin bir elem, binlerce tasa
İstersen kendini çal taştan taşa
Bilmedin haddini, bilmedin gönül

İmkânsız sevdaya açtın kanadın
O yâr da kanadı, sen de kanadın
Bu dünyada olmaz senin muradın
Bilmedin haddini, bilmedin gönül

Bin vefa beklersin çeşm-i siyahta
Kaybettin kendini bin bir eyvahta
Mahşerde vuslatı bekle berzahta
Bilmedin haddini, bilmedin gönül