Hadimim 2 Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

HADİMİM 2
Toroslar zirvesi, aşınca deniz
Ama yolculukta, atar bed beniz
Denizle, ovayla, aynı bedeniz
Kıvrım kıvrım yollar, yatar Hadimim
İnsana, insanlık, katar Hadimim

Dağınla, taşınla bir başka güzel
Kirazın meyvenle, özelsin özel
Hadimi Merhumla, dost Adbül-ezel
Tanıttı ülkeme, seni Hadimim
Sana kötü diyen, var mı Hadimim

Bir gören bir daha, arar dağını
Seninle örmüşse, kader ağını
Koparır mı senle, artık bağını
Seni özlüyorlar, şimdi Hadimim
Hor gören de var mı, bilmem Hadimim

Senden çağlayan su, ovaya akar
Senin evlatların, ardından bakar
Mavi tünel deyip, birde taç takar
Yolu bir kes düşen, doymaz Hadimim
Artık hayatından, soymaz Hadimim

Viyadük kısalttı, il ile bağı
Sende yaşa diye medeni çağı
Canlandırdı bizim, bahçeyi bağı
Caziben bir başka, şimdi Hadimim
Ah çekip özleyen, pek çok Hadimim

Unutmadı giden, bunu bilesin
Var ise unutan, sende silesin
Hem kışta, hem yazda, tatlı çilesin
Çile çekenleri, çağır Hadimim
Ayrı kalmak senden, ağır Hadimim
Ahmet Arslan Hadimi