Haçlı Seferi Şiiri - Osman Miran

Nerede bir nursuz varsa, birbirlerini buldular,
Kimi dinsiz, kimi densiz, kimi çakma şövalyeler,
Birleşerek çoğaldılar, istilaya giriştiler,
Daha dereyi görmeden, paçaları sıvadılar.

Faydasızlar, aç gözlüler, yaptıkları kepazelik,
Kim geldiyse anlaştılar, bu nasıl bir ilkesizlik,
Yiyecek ekmeği yokken, Fatih olmaya kalktılar,
Bir atımlık barut vardı, karavanayı vurdular.

Şer cephesi oluşmuştu, ortak payda hergelelik,
Her fırsatta içiliyor, olunuyor tam küfelik,
Tatminsizlik diz boyudur, öne çıkanlar da hödük,
İlkeleri pespayelik, bileşenleri kötülük.

Sefer haçlı seferiydi, gerekli olan bir maske,
Amaç hilali yemekti, karnı tokça görünmeli,
Ama gerçekte kendisi, tok evin aç köpeğiydi,
Hayalinde ve düşünde, zaten hilal kemirirdi.

Cehennem kapısı açık, cennete hücum ettiler,
Aç çekirge sürüleri, her yanı talan ettiler,
İman dolu ğöğüsleri, yemeye niyet ettiler,
Yiyecekleri bitince, birbirlerini yediler.

Yollarına çıkan yiğit, durdurdu azgın güruhu,
Yigitlikte eşi yoktur, fıtratındandır gururu,
İnmez bayrak, susmaz ezan, bunlardır onun şiarı,
Cenk başladı, oldu akşam, kâfir oldu yerle yeksan.

Şair yazdı oldu destan, okurken arkana yaslan,
Her yenilgide varsan, olursun kağıttan aslan,
Bu böyle devam ederse, merdandan oluşur mestan,
Bana öyle geliyor ki, bu yenilmeler kasten.

06.07.2023 06:40
İstanbul