Pusulamı kaybettim yönümü bulamıyorum
Karıncaların attığı toprakdan medet bekliyorum
Son kez bağırıyorum adını
Ve bekliyorum yankısını
Sen hep benim paragraf başım oldun
Aşkın uçurtmaya bağlı bir ipse
Götür beni istediğin yere
Susuz topraklar çatlamış
Meğer aşk senin içinde saklıymış
Gökkuşağındaki yedi rengimsin
Sensizlikten korktuğumu söyledim
Söylediğim gün beni terkettin
Sevgimi ben mi belli edemedim
Yoksa biraz dahamı acı çektirmek istedin
Niye sevgili oldun ki benimle
Karmakarışık saçlarım duyguların gibi
Nefret ettim kendimden sahipsiz yüreğimden
Ne çok sevdim yüzünü
Bu kadar az mıydı yüreğinin dürüstlüğü
Sonbahar çöktü yine içime
Neye alıştırıyordun beni
Benden tamamen gitmene bir hafta kala
İyce bağlayıp delirtmek mi istiyordun
Yoksa seni özlememem için teminat mı veriyordun
Tövbesi bini aşmış bir yeminimsin
Kumaşı çürümüş bir elbiseydi
Bu aşk
Elimizi değdiğimiz an paramparça olan
Mermisi bitmiş bir silahdı
Bu aşk
Sadece görüntüsüyle korkutan
Kıyıya vurmuş ölü bir balık gibiyim
Yaşadığım su bana ihanet etmiş
Yeniden yaşama arzusu benimkisi
İmkansızlıkdaki yakarış
Köreliyorum
Çekimi olan bir kuvvet beni dışa itiyor
İstediğin oldu sonunda,
İşte gidiyorum...
Belki delirircesine belki ölürcesine,
Ne farkeder yokolup gidiyorum işte,
Sevmeni bekledim, kalbime hapsedip seni
Sevemedin...
Susukunum
İçimde derin bir yalnızlık...
Aynalar göstermiyor sanki beni bana
Yüreğim taş atılarak öldürülmüş bir suçlu gibi
İmkanı yok yeniden yaşamasına
Gözyaşlarımın tuzu yüzümü yakıyor
Aynı yazı tura gibiydin
Yazı gelirse tamam
Tura gelirse devam
Çözemedim bir türlü seni
Bazen ılık bir rüzgar oluyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!