Hacer Alioğlu Şiirleri - Şair Hacer Alioğlu

Sanma veda ediyorum
Şehir seni terk ederken
Ben kendimden gidiyorum
Şehir seni terk ederken

Yara alır bir ok değer

SEMAİ

Yaz baharı yaşamadan kışa gözümü açtım ben
Her damlası dert incisi yaşa gözümü açtım ben
Karanlık bir odadayken dışa gözümü açtım ben
Seyreyledim bir mezarı taşa gözümü açtım ben

Kararttın dünyamı, zindan eyledin
Bilsen bile artık, ne farkederki?
Ne bir kelam ettin, ne de söyledin
Desen bile artık, ne farkederki?

Önce söz veripte, sonrada caydın

Hırçın dalgaları kıyıya vurur
Coşar yüreğimde karadeniz yar
Gönlümün hasreti sinemde kurur
Yaşar yüreğimde karadeniz yar

Uzaktan bakınca parlar masmavi

Henüz küçük yaşlarda dile geldi bu kalem
Kendinden habersizce şiirlere başladım
Zülfü yar-e değmeden gönülden düştü kelâm
Ne kimseyi incittim ne kimseyi taşladım

Islak karanlıklar da geceler buz gibi loş

Aşılmıyor engin karlı dağlarım
Duman duman sis bürünür içimde
Yokluğuna iç çekerek ağlarım
Gözüm yaşı pus görünür içimde

Geçti böyle bir hayat her saniye dakika
Yirmi otuz kırk derken yıllardan ömür biçtim
Sonu gelmez istekler zevkü sefa bambaşka
Nefsime bir gem vurdum günlerden ömür biçtim

Ne yaşadım ne gördüm nasıl geçti bu mazi

Dağların dumanı çöktüğü yerden
Kızıl gül yaprağı döktüğü yerden
Rüzgârın savurup estiği yerden
Bir nefes kalbime dol ne olursun

Diyarî gurbette ben bir serseri

Çıksam şu dağların en zirvesine
Haykırsam adını nerdesin diye
Bir çağrı bıraksan gitsem sesine
Hissetsem en yakın yerdesin diye

Her taraf kar ayaz buz kesse bile

Hasreti kor gibi yakar kavurur
Koskoca dağları yıkar devirir
Uçsuz bucaksız bir çöle çevirir
Of çektikçe yanar bir yanım sızlar

Yasladım sırtımı tutsak duvara