Habersiz Şiiri - Özlem Dönmez

Bilinmez bir akşamın içindeyim;
Zamanın karanlığında izler yitmiş.
Geçmişin hayaletleri fısıldıyor tenhalıkta,
Hatıralar siliniyor usulca, rüzgâr gibi.
Kaybolmuş zamanların hüznü çökmüş omuzlarıma.
Her adımım sessiz, her nefesim yankısız.
Rengi solmuş fotoğraflar gibi anılar,
Birer birer düşüyor —
Sonbahar yaprakları gibi.
Gece uzun, derin; yıldızlar bile kederli.
Ay ışığı uzaklardan eski bir şarkıyı hatırlatır.
Zaman izleri siliyor, yollar bulanıklaşıyor.
Kim olduğumu unutur gibiyim
Bu zifiri karanlıkta.
Ama karanlığın koynunda
İnce bir ışık kıpırtısı belirdi.
Bir ateş böceği gibi umut
Geziniyor içimde sessizce.

Küller altında kor kalmış bir hatıra
Parlıyor yeniden.
Unutuldu sanılan bir isim
Yankılanıyor kalbimde.
Yavaşça sabaha dönüyor gece.
Şafak söküyor ufukta —
Pembeyle mavi arasında.
Geçmişin külleri arasından
Filizlenen bir çiçek,
Zamanın gölgesinden sıyrılıp
Güneşe çeviriyor yüzünü.
Her kışın bekleyen bir baharı vardır.
Donmuş toprağın altında
Tohumlar ölmez aslında.
İnsan da böyle...
Kendini içten içe yeniler.
Kendi küllerinden doğar da
Farkına varmaz bazen.