Haberin Yok, Olmasın Da!

Bir yıl öncesinin mayısından kalma yanyana düşmesi imkansız iki kelime olarak yazmıştım adımızı defterimin önsözüne.

Gittim şiire adadım kendimi sonrasında
Bir davaya adadım
Kaçtım gecelerin hüznünden
Gündüzleyin açan çiçeklere adadım
Kuşlara adadım kendimi
Çarpık kentleşen düşlere adadım.
Kavgaya adadım
Basıma türlü belalar sardım.
Alkole adadım kendimi
Bir de sigara yaktım, kendimden öte bir ben aradım.
Tövbe ettim sonraları, avuç açtım.
Yeri geldi vuruştum hayatla
Yeri geldi yüreğimin sesinden korkaklar gibi kaçtım.

Tuttum inkar ettim aşkı sevdayı
Biraz Seni, biraz kendimi
en çok da güzelliğini inkar ettim
Tarihi, felsefeyi, Eşi dostu,
Yağan yağmuru, ayağıma bulaşan çamuru
Gökte uçan kuşu inkar ettim.
Aldığım nefesi, yazdığım şiiri, gözlerini
Girdiğim savaşı,
Gözlerinden gözlerime düşen o mülteci bakışı inkar ettim.

Ah Lila
İmla hatası olamam cümlelerine
Karanlığımı bulaştıramam sana.
Haberin yok, olmasın da! ..

Uğur Şahin (u.ş)