Haber yok Şiiri - Orhan Özçelik

Dün de mektupların arasında yoktu mektubun,
Yazmamıştın her gün yazmadığın gibi dün de.
Ben yine senden habersiz,hala gözlerim yolunda,
Olmadıklarına bir gün daha eklemekten yoruldum.
Yorgun düştüm her günün özlem dolu ağırlığından,
Kim bilir hangi günü bekleyen umursamazlığından.

İki satır yazarken de mi benden bu kadar uzaksın,
Bu kadar mı öfke doldun,böyle vurdumduymazsın.
Adını ne koyacağımı bile bilmediğim bir ayrılığa,
Bir yalnızlığa atabileceğin kadar mı acımasızsın.
Nasıl seni tanıyamadım,kendime çok kızıyorum,
Bu kadar nasıl kalpsiz olabildin ben anlamıyorum.

Vermiş olduğun değer adına,bir zamanlar adına,
Ne olursa olsun insan iki satır yazar kader inadına.
Aslında senin dönüp gelmen gerekiyor düşünürsen,
Ben ondan vaz geçtim,bari bir haberini göndersen.
Ne haber,ne mektup,ne de bir ses çıkıyor senden,
Çıkmıyor hayalin sabahlara kadar uykusuz gözlerden.

Sen başka denizlere yelken basmışsın,ben hayal peşinde,
Ben belki hala senin geri geleceğinin düşüncelerinde.
Senin rüzgarın bol,aşmışsın koca denizlerden gidersin,
Gidersin gözlerinin rengini atabileceğin yerlere,seferlere.
Yağmur,duman,fırtına seni döndürmek için hiç yetmez,
Sen bitirirsin belki ama,bu sevda bende ölsem de bitmez.