Hep düşünürdün , içindeki huzursuzluğu,
Elem verici kederi dağıtacak bir el aradın,
Lenferdi bu hayat, her gün içten içe çürütüyordu.
Elindeki eski.. püskü... Bir papirus, anlamadığın.
Ne zamanı görüyordun ,nede sesleri duyuyordun.
Kaç sinir krizi.. kaç anlaşılamamak..kaç deneme..
Eflatun daha çok yakışırdı sana belkide siyahtan,
Lain miydin? Hayır.. hayır.. bu çok fazla olurdu.
Lalelerden bir loda , geçtiğin yerlerde yetişen,
Esiri değildin ,görmediklerinin..duyamadıklarının..
Rabıtındı bu hayata anlamlandırmak,düşünmek..
Kayıt Tarihi : 13.5.2025 11:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!