sarı yaprakların sürülüşüdür gönlüm
sarı olmadan önce yeşil olan yapraklar
bana ait değil artık bende değildir hüznüm
açar bir yerlerde sararan sarmaşıklar
neyzenin taksimidir yol boyunca duyulan
hüzzam besteyi çalar rüzgarda esen dal
hıçkırıklarımdır kendi sesinde boğulan
ey solgun göz beden bitikliğini durma sen al
aheste kıvrılır yollar sarı tablo üzerinde
mahşer kadar sessiz mahşer kadar yırtıcı
tuttu mu öfke kusar gelirler üstüne üstüne
birikir kandan akar da göze güzün yağmurları
çamurdan dudaklarda bir küfür eser kendince
giden baharın ardından gider kendince
arta bırakır kendinden kalanları
güz alır güzden kendince intikamını
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!