Güzün Aynasında Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kavrulur
rüzgârda eski bir harf,
Kırık bir saat gibi
susar zaman.
Göğün kıyısında
asılı bir sükût,
İçimde çınlar,
ezgili bir ezan.

Kavun kabuğu
sarısıyla
döner yaprak,
Bir çay bardağında
titrer hatıralar.
Köhne bir sokakta
yankılanır
ayak sesim,
Gölgesiyle konuşur
duvarlar.

Bir serçe konar
avuçlarıma,
Kırık kanadında
yazdan kalma bir niyet.
Yürürüm, adımlarımda
eski bir dua,
Her taşta bir sızı,
her sızıda bir hikmet.

Güz,
bir mektup gibi
açılır önümde,
Mürekkebi hüzün,
zarfı sessizlik.
Bir pencere aralığında
bekler çocukluğum,
Ve ben, içimdeki
raylara binip giderim.