Güzel Kadın Şiiri - Beytullah Subaşı

tesadüfen girdiğim sokaklarda bulmuş gibiyim
beklenmedik yerlerde ve beklenmedik zamanlarda
umudum güzelliğinde yok olmanın hayali
yüzün dünyanın en güzel gündüz düşü
belki bir gün güneş doğar içimdekini haykırırdım sana
dolup taşan her gün biraz daha kabaran kalbimin serzenişlerini

saatler geçtikçe senden uzaklaşmanın korkusu var gözlerimde
ben uzaktan sevmekten yana değil yakından sevmekten yanayım
anla beni
anla beni güzel kadın
ben senin baktığında yakıp kavuran bakışını
ve bütün zamanlara meydan okurcasına yürüyüşünü sevdim

ah güzel kadın
bak yine aynıydı bendeki olan
değişmeyen hiç değişmiyor ki
yalnızlık bile zamana kafa tutuyor
sesler kulaklarımı parçalıyor sanki

hani yine ve yeniden doğsak
meydan okurcasına zamana
ve düşlerimizi yazsak bu şiire
sığabilir miydi kelimelere kaldırabilir miydi
bu garip şiir
sokaklara çıkıp
bakın biz vazgeçmedik vazgeçmeyeceğiz diyerek yürüsek
aslında sözlerimizi tutsak hayata dair
belki bir gün yine ve yeniden doğarak

ince ayrıntılarda gizliydi her şey
senin güzelliğindeki sır gibi katman katman büyüyerek
çoğalan ve bitmeyen
sadece bir tutam mutluluk alarak dönüyorum bu kavisli yollardan
sonlara yavaş yavaş ererek
senin sesin bana en güzel hediye yada hiç söylenmemiş bir şarkı

benden geriye kalan
siyah bir düş
bir de yarım kalan bu garip şiir
gel hadi
pembe yanaklım güzel kadın