Gizli Bir Yara Şiiri - Sûzi Kalp

Seni yazabilmenin güzelliğini yaşıyorum sevgili,
Hem de öylesine yalın, öylesine akla yatkın…
Ama sıradan değil, içten, derin,
Kimi zaman bir nehir gibi çağlarım,
Kimi zaman uzun bir yol olurum.
Bir fırtınayım bazen,
Bazen ılık bir yaz yağmuru.
Milyonlarca insanın sorduğu,
Ve milyonlarca cevabı olan o sevgi var ya,
İşte onu sende yaşamak ne güzel sevgili…

Seni düşünebilmenin güzelliğini yaşıyorum,
Düşlemenin, hayal kurmanın…
Nasıl anlatsam?
Saçlarının avuçlarımda su gibi akışını mı,
Gülüşünün yüreğimi umutlandırışını mı?
Düşlerken seni bir deniz gibi görüyorum,
Masmavi, sonsuz ve derin…

Seni okuyabilmenin güzelliğini yaşıyorum sevgili,
Okumanın, anlamanın…
Anlaşılmanın lüks sayıldığı bir zamanda.
Bir kitap gibi yüreğin…
Ve bilirim ki her yüreğin iki anahtarı vardır:
Biri dışarıdan açar,
Biri senin içinden.
Sen açmadıkça sevgili,
Kimse okuyamaz seni…

Ve seni hissedebilmenin güzelliğini yaşıyorum,
İkinci el kelimelerle belki…
Ama kalbimin birinci elinden dökülen duygularla.
Çok aradım senin gibi saf, temiz sözcükler…
Ama bulamadım.
Seni yazmak…
Kelimelerim boynundaki inci kolye gibi:
Zarif, kıymetli, sana ait…

Ve seni özleyebilmenin güzelliğini yaşıyorum ey sevgili,
Ne kadar zaman oldu sen gideli,
Bilmiyorum…
Ama hasretliğim, yıllardır sürüyor,
Bir ömür boyunca seni arayıp da
Bulamıyorum sanki.
Gel…
Ve utandır tüm hüzünleri.
Benim yüreğim sende dondu kaldı,
Bu yürek artık,
Ayazda fırtına istemiyor.
Sadece…
Gözlerinde kanatlanıp uçmak istiyor.