Güz Mı Geldi Şiiri - Baki Ortak

Güz Mı Geldi

Sevdiğim, nedir bu halin?
Bir rüzgâr geçmiş gibi içinden,
Bir hüzün konaklamış yüzünde…
Güz mı geldi yoksa yüreğine?
Sararmış, solmuş gül yüzün,
Duyulur iç çekişinin sessiz fırtınası.

Bir vakitler gülüşünle doğardı sabah,
Adımlarınla açılırdı yollar,
Nefesinle can bulurdu mevsimler.
Şimdi her şey suskun,
Her şey yorgun bir akşamın omzunda dinlenir.

Ne oldu sevdiğim?
Kim incitti seni böyle usul usul?
Hangi kelime kırdı kanadını?
Hangi bakış sildi ışığını?

Gel…
Dök içini bir ıslak geceye,
Başını yasla kalbimin kıyısına,
Kırgınlığını koy yanıma,
Ağlarsan, bulutlar da ağlasın varsın.

Sensizliğin kokusunu sever mi hiç bir adam?
Sevmez.
Ben de sevmem.
Ama susarım…
Çünkü bazen susmak, yanındayım demenin en ağır hâlidir.

Bilesin sevdiğim,
Güz düşse de yüzüne,
Benim gönlümde hep baharsın.
Solsa da çiçekler,
Ben senin için yeniden filizlenirim.

Ve bil ki,
Her şiirimin son dizesinde
Bir kapı aralanır sana.

O kapının eşiğinde durur bir kul,
Kalbini iki avcunda taşıyan,
İçindeki yangını kimseye söylemeyen,
Sözünün ardında duran,
Aşkın yükünü omzunda gezdiren bir kul…

Son mısrada adını fısıldar:

Benim adım
Yüreğine adanmış
Kul Ortak’tır.

KUL ORTAK