Sen ki toprağıma özümden ektiğim çiçek
Ben mateminin solgun mevsimi oğul...
Gönlüm mihrabında hüzün kuytuları
Mevsim sıla öncesi sonra safi gurbet
Beslendikçe gönlümden zehr ve keder
Dağıtmıyor kalabalıkları yokluğun oğul…
Kirpiklerimdir dağlanan
Yüreğim cehennem veyahut volkan
Yağmalandıkça göğsüm sensizlik azabından
Gözlerim kusmak istiyor bebeklerini oğul…
Sesin çınlıyor boş odalarda
Aradıkça seni kayboluyorum düşünde serabında
Güneş ısıtmaz bir tutam gönlüm yanımda
Cennet gözlerinin elasında oğul…
Sulh etti akrep ile yelkovan
Tükenmek bilmedi sensiz nefes
Kaç asırdır bu sarsıntı dipsiz debisiz keder
Ey gözümün yaşı, saçımın akı…!
Korkma yakında yanında olacağım oğul ...
20250728
1431
Kokuyor elbisen yatağın gülüşlerin soluğum da oğul...
Kayıt Tarihi : 28.7.2025 14:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!