Güz Gülleri Şiiri - Yusuf Kazak

Bitmişti yaz
Kurumuştu duvar diplerine gizlenmiş
Otlar bile
Uykuya dalmışken kurumuş yapraklar
Uyanıyordu güz gülleri
Boyun eğerek kaderine...

Serinlememişti hiç
Şeftali ağaçlarının gölgesinde,
Tanıklık etmemişti arıların seyahatlerine,
Duymamıştı kumruların aşk şiirlerini
Güz gülleri...

Ömür hesabı yapmamıştı kelebekler hiç
Konup güz güllerinin tüylerine;
Sevgililer kanatmamıştı ellerini,
Koparmaya çalışırken gülleri
Dikenlerle çevrili...

Duymamıştı hiç güz gülleri
İlkbaharın flütünden yükselen melodileri

Yalnızca hüzün vardı hazanın konağında
Biçare aşıkların bağdaş kurduğu;
Yalnızca ağıtlar yükselirdi göğe,
Ömrü kısa aşkların ardından...

Sadece dikenler yüreklere batardı
Doğmuşken güz gülleri
Baharı görmeyen...