* Güz Gelince ** Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Rüzgârın uğultusu koparır yaprakları,
Doğada başladı kış hazırlıkları.
Sararıp daldan düşen yaprakları;
Uzun bir yolculuğa sürükler; zaman..

Kuşlar sustu, kırlangıçlar göçerken
Çevrede leylek laklakları sustu;
Onlarda kocaman kanatlarını açtı, uçtu
Taa uzaktaki sıcak ülkelere.
Buğdaylar ekildi toprağa, bitti;
Yeşillendi tarlalar büsbütün,
Çimlere düşen çiğ taneleri
Huzur verir, can verir yüreklere..

Artık telâş yok köy sokaklarında
İşler tükendi tükenecek, azalmakta.
Afacan, şakrak çocuklar, okullarında;
Ders görür, oyun oynar rahatca..

Güz gelince köy sokaklarında,
Sarı kuru yapraklar savrulur;
Nazlı nazlı rüzgârla oynaya oynaşa koşar.
Sevinirim içimden çok sevinirim,
Ne temiz şirin yurdumuz var,
Güz gelince, toprağında çiğdemler açar.
Tahıllar dolmuştur ambarlarına
Kurutulmuştur bulgur, tarhana;
Sobalar, yakacak, hazırdır zamanında
Çiftçiler mutlu, rahat evlerinde
Çobanlar davar güder köpekleriyle;
Özgürce kırlarda, tepelerde..
Hâyâl kurar köşesinde rençber
-'Mahsül olacak mı, para eder mi? '
Hep böyledir yaşamak, hep böyle
Gelecek gelmeden düşünülür işte..

Aray,11 Kasım 2008
Noter n. 3616
Ahmet Berat Ünal

**** Dost Kalemlerden Dökülen Dizeler ***

Aslında burnumda tütüyor o yerler
Çayır çimen dağlar tepeler dereler
Aklıma gelmeyen daha neler neler
Ah ah şimdi köyüm aklıma düştü.... Turan Arslan