Güz Baharı Şiiri - İbrahim Yuka

Güz Baharı

çıldırmıştı güz.
eylül esiyordu yapraklar.
ben,
tarihin misafiriydim.
insanlığın, hiçe sayıldığı zamanlarda.

yapraklar soluyordu.
yaz baharında,
güz baharında.
nazik,
ve çocuğumsu,
yeşil yapraklar dökülüyordu,
benim sonbaharımda.

eylül eserdi baharlardan.
daha çağlaya hazırlanmadan,
koparıldılar dallarından,
kayısı kıvamında çiçekler.
koparıldılar,
eylül şafaklarında.
günlükler kan lekesi.
kurşunlar sağanak
ve hava ağır,
kent,
küf kokuyor,
kalleş bir nin şafağında.

global patentli ajans,
altın tabaklar içinde,
bir jest sunuyordu,
bir siyasinin amerikan günlüğünde.

tarih,
çizik plak misali.
ben ise hüzünlere gebeyim.

bugün,
on gül açıyor,
on gül batıyor,
benim günlüğümde.
Yıl. 2000 Şair yazar Mustafa YUKA

İbrahim Yuka