Güvercin Mavisi Şiiri - Mediha İstanbullu

kendimden düşerim
bunca zaman göremediğim
güvercin maviliğinde ıslanan
o incelik yolunu

taylar büyür söğüt dalları arasında
kanatlanır gökdelenler

uçan kanatlar ve hisler adına
gecenin bu kör karanlığını boğan
sıradanlık ve sadeliğin efendisi
görmeye ihtiyacımız var
bize dikte edilenlerin dışındaki gerçekleri

bırak ceplerinde dursun metal yığınlar
bırak kendi yalanlarıyla boğuşsunlar

anlarlarsa gittiğimi
dolaylı bir tümleçte bulunurum
sorarlarsa zarfa
benden önce bulurlarsa gölgemi
gizli özne olurum
bir tek yüklemin bilebildiği

o son ayracı bıraktığın yerde
bekle

geliyorum