Güvercin Ağıdı Şiiri - Tahir Sadi

Aç kalmış bir güvercini insanlar tanımaz
Sen anlarsın beni, gökyüzünde susadım, yeryüzünde hep kovalandım
Yitik bulutları aramak sana kolay
Beni tut sevgilim, bir çiğ tanesiyim varsay
Avcılar kan kokusunda sarhoş olduğunda,
Senin ellerin sarsın yaralarımı
Çiçekler koparılmaz saksılarından
Ellerin rahmet, kalbin merhamet
Menekşelerde tüy olsun ömrüm, kadife dokusunda uyuyayım
Beni koru, arındır, düşkünüm yaşamaktan
Sevgilim şikâyetim yok
Sahipsiz bir çocuk gülmeyi tanımamış
Heykeller gülümsüyor oysa asla mutluluk tatmamış
Dinmeli artık kuşkular, saklanmalı faili meçhul kırgınlıklar
Binlerce yıl dans ediyor denizler, kınamak vakti geldi
Kadın nedir anlat, saçlarını tara secde etsin ırmaklar,
Piyanolara uzun hava saklamamışlar, sen beni kalbine bir ezgi yap
Kaldırım taşları mı yoksa mezar taşları mı gerçek bana sen anlat
Evhamla korkut, gözlerinle dirilt
Ben mukaddes değilim bilirim
Sen yine de bana Ebabil ol, kimsesizliğime kol kanat ger