Güvenmemek Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Elimden düşmüş bir günün kenarında duruyorum
içimden eski bir tren geçiyor, kimse inip binmiyor.
Yüreğin kapısı açık, içeride hep aynı rüzgâr:

Güvenmek bir bardak suydu bir vakit;
şimdi dilde acı , boğazda yutkunma
Her yüz, bir maske ardında
yaklaşınca camın buzu, uzaklaşınca buğusu.

Bir söz başlıyor, tam ortasında susuyorsun
Boğazinda düğüm kalıyor insanın.
Kiminle göz göze gelsem
bir perde iniyor kirpikten arkası maskeler dolu.

Yoruldum.
Acının adını söylemekten,
“iyiyim” diyen gölgelere baş sallamaktan,
arkası boş sandalyelere özenle oturmaktan
çok, çok yoruldum.

Kandırılmış günler;
ceplerimde toz gibi,Savursam,
kayboluyor
Toplasam, bir mendil bile etmiyor.
Bir zamanlar içime sığan dünya
şimdi omzumda bir yılgınlık

Artık büyük cümleler istemiyorum.
Küçük olsun, dürüst olsun:
bir bardak soğuk su oluyor
pencereye omzunu dayayan sessiz bir ışık,

Kalbim, “yeter” diyor.
Aklım, “biraz daha sabır.”
İkisi de soluk soluğa, ikisi de haklı.
Ve en sonunda kalan tek hüner: nefes.

Nefes alıyorum yavaş, usul, sakınarak.
Dünyanın gürültüsü kapının dışında kalsın diye
içimde küçük bir aralık bırakıyorum.
Oradan giren hava renksiz ama gerçek;
ad takamıyorum, incinmesin diye.

Bugün kimseden bir mucize beklemiyorum.
Yarayı yoklayan parmaklar çekilsin,

En sonunda kalan tek hüner nefes almak.
Dünyanın gürültüsü geçsin diye
içimde yavaş bir kapı aralıyorum.
İnce bir hava, renksiz, gösterişsiz.
Adını koymaya kıyamadığım tek gerçek.

Bir zamanlar insanlara güvendim.
Sözlerine, gülüşlerine, gözlerine…
Hepsi bir suretmiş meğer,
her biri bir başkasının maskesi.
Sevdim sanmışım,
meğer herkes kendi yalanına âşıkmış.

Kandırılmak, alıştığım bir iklim artık.
Yağmur gibi, her mevsim üzerime yağıyor.

Artık hiçbir yere gitmiyor içim.
Bir yere varmıyor sözlerim.
Güvenmekle korkmak arasında bir sessizlikteyim,

İnsan çok kırılınca konuşmuyor.
Bir yerden sonra sadece yaşar gibi yapıyor,
sadece nefes alıyor,
çünkü ölmek bile fazla geliyor kalbe.

Bir şey istemiyorum artık.
Ne affı, ne karşılığı, ne sebebi.
Sadece biraz sessizlik.