Güvenme Şiiri - İbrahim Şahin 1

Kamil ol, hor görme garibi hakir
Yok olup gidersin, vara güvenme
Zengin iken birden olursun fakir
Evdeki davara, mala güvenme

Fitneliğe çalıştırma aklını
Halden bilmeyene deme fikrini
Vurgun yapıp yeme yetim hakkını
Oradan gelecek kâra güvenme

Uzak dur uğursuz ve de adiden
Puslu havalarda geçme vadiden
Bir sarsıntı, kayma gelir aniden
Çığ düşer üstüne kara güvenme

Don tutmuş yerler kayıyor zemin
Trafiğe çıkma, olmadan emin
Basarsın ayağın, tutmaz frenin
Savrulur gidersin, yola güvenme

Yolcu isen al yanına azığı
Uzak tut kendinden sütü bozuğu
Anlamazsın atar sana kazığı
Her önüne gelen kula güvenme

Safsın, her söylenen söze kanarsın
Söndürürler ocağını yanarsın
Tutunduğun dalı sağlam sanırsın
İçi çürük olan dala güvenme

Karşılık yok ise boş yere yanma
Sadık ol yârine, her dala konma!
Güzellik geçici, bakidir sanma
Yanağında açan ala güvenme!

Şahin’in sözünden anlayan anlar
Başı taşa çarpar anlamayanlar
Bir sevda uğruna yanıyor canlar
Hayırsız, vefasız yâre güvenme
Cihangir/İSTANBUL-30.03.2013