Güvendim sana, dal gibi kırıldım,
Bir rüzgar estin, sessizce savruldum.
Bir sözünle göğe yükseldim belki,
Bir suskunlukla yerle bir oldum.
Gözlerin vadetti, içim inandı,
Kalbim sana en derinden kandı.
Birlikte yürürüz sandım bu yolu,
Meğer her adımım yalnızlığa bandı.
Bir omuz ararken gecenin köründe,
Yokluğunla sustum, içim bölündü.
Ne çok sevmişim, gözüm görmemiş,
Gerçek, acıyla önüme serildi.
Ama yine de kırgın değilim sana,
Güvendim çünkü, doğama aykırıydı hata.
Sen öğrettin; her kalp bir liman değil,
Ve her sevda, vuslata varmaz asla.
Kayıt Tarihi : 24.5.2025 14:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!