Dağ, bütün heybetiyle bakmış düz ovaya.
Her şeye sahipmiş gibi.
Ovaysa gülümsüyormuş dağa.
“Çoğu kez görünmez oluyorsun,
Basit bir su kütlesinin buharında.”
“O su ki bana hayat veriyor.
İhtiyaç duyan bana koşuyor.
Bende meyve var, sebze var.
Dilediğin her şey var.
Sendeyse taş yığınından başka bir şey yok.
Bana ulaşman çok zor çok.”
Kayıt Tarihi : 23.9.2013 14:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!