Güven Kırma Şiirleri - Şair Güven Kırma

Meğerse ne kadar uzakmışız birbirimize,
Ben seni canım kadar yakın görmüşken kendime,
Ne kadar da meyilliymişsin benden kopmaya,
Ben hazırken kalan ömrümü seninle paylaşmaya.

Gün geliyor kendini tanıyamıyor insan,

Benim senden alacağım,
Hiçbir şeyim kalmadı,
Upuzun bir yolculuktu,
Gideceğim yol kalmadı.

Benim senden aldıklarım,

Hani bir beraberlik sona erdiğinde,
Yaşanmamış gibi yaşananlar eridiğinde,
Dersin ki sonunda söyleyecek,
Yüreğimden dökülecek bir sürü söz var sana,
İçimde uhde kalmasın diye!
Ama düşününce bir kez daha,

Senin kadar benim de canım acıyor,
Boğazımda bir düğüm damarlarım kanıyor,
Uçsuz bucaksız gönlünde fırtınalar koparken,
Sanma ki benim yüreğimde tomurcuk güller açıyor.

Daha fazla yanmasın yüreğim,

Ne büyük bir nimet,yaşamdan pay almak,
Güneşin sıcağından,rüzgarın esintisinden,
Denizin mavisinden,ormanın yeşilinden,
Nasiplenmek üç adet zeytinden,
Lezzet alabilmek bir dilim ekmekten.

Ben çok küçükken zannederdim ki!
Gözleri yeşil olan dünyayı yeşil görür,
Gözleri mavi olansa mavi,
Zaman içinde gördüm ki!
Gözlerinin ne renk olduğu değil önemli olan,
Senin herşeye nasıl baktığın,nasıl gördüğün önemli,

Sabah doğan güneşte,akşam batan umutta,
İyilik yaptığımda ruhumu saran mutlulukta,
İşlediğim her günahta duyduğum pişmanlıkta,
İçimde bir korku var,ALLAH KORKUSU.

Sabah doğan güneşte,akşam batan umutta,

Sevdiğin görmüyorsa seni koşma peşinden,
Kaybetme sakın kendini,kopma eşinden,
Bin aşk'la bin bahar geçir gönlünce,
Yalnızca çile var inan,gönül verip sevince.

Yaralanır yüreğin,yaralayan bulunmaz,

Neresinden bakarsan bak,
Geçip gidiyor zaman,
Elimizde olmadan akıp gidiyor hayat,
Sana gelince bu koşturma içinde,
Yüreğimin bitmez sevdası,
Laleler içinde bir gülün dayanılmaz edası,

Seviyorum diyen dil,yalanı da söyler,
Gerçeği sözler değil,haraketler belirler,
Canım,hayatım,her şeyimsin diyenler,
Bir gün el olup,ele giderler,
Sonunu düşünmeden....