Güven Güngör Şiirleri - Şair Güven Güngör

Benim adım gerekli insanoğluna
O yüzden az alırlar ağızlarına
Sende;
Sende yazmazsın adımla iki satır
Adımla iki cümle kuramazsın

Bir ay bir ben
Yapayalnızız dışarlarda
Gökte ay yerde ben
Birbirimize bakıyoruz
Arada sen
Biz sana bakarken

Bir diyebilsem gönlümdekileri sana
Sağır sultan olsan duyar gelirsin
Nasıl yanıp tutuştuğumu bir bilebilsen
Dağda kar olsan erir gelirsin

Filizlenir aç diye senin yolunda

Bir ailem olsaydı
Dil ailesi olmasaydı da olurdu
Hebele hubele desem yeterdi.

Anlamlı tümceler gerekmesdi
Sevdiğini sevildiğini anlasın

Ufak ufak kıraldı saçım,
Usul usul soğudu düşüm.
Belki yarın karlar yağar,
Donar zihnim biter düşüm.

Yavaş yavaş iner döşüm,

Bazen yuvarlanırsın kırlarda çimen kokarsın
Kederden sabahlara dek tütün içer
Kül tablası gibi kokarsın
Bazen küflü bir hanede rutubet
Ben sen kokmak isterim

Hızla esen zamanda
Gerçekleşmemiş hayallerimi döküyorum.
Gerçekler benimle yaşıyor
Hayaller uzaklaşıyor gecen zamanda

Zaman dönüştüğünde

Buralarda kaldım
Çünkü sen vardın
Neden sevdiğim her şeyi
Buralara getirmeyi denedimki
Büyük aklımla çocukça davrandım
Ve yollarda kayboldu umutlarım

Bir kuş kanat çırptı gökyüzüne
Bir yaprak döne döne döküldü yere
Bir rüzgar kaldırımları yalayarak geçti önümden
Bir imam ilahi sözleri fısıldadı yine

Bir ittifak kuruldu aralarında aniden

NEDENLER SADECE HAYALLERİ KORURLAR
Neden
Sen huzurla yolun kenarında yürürken
Bilinmeyen bir el uzanır
Neden
O anda yollar hiddetle ayrılmazlar