Güven Şiiri - Şahin Kaya

Bırakmıyorum ki;
Gönülden düşünce olasın,
İstemiyorum ki; gözlerde değersiz kalasın.
Seni canımda saklıyorum;
Gözümde gönlümde değil.
Tâki; son nefesime kadar
bana yar olasın.
Elimde olsa Cenneti ateşe verir,
Cehennemi de bir kova suyla söndürürüm ki; geriye "Aşk" baki kalsın.
Ey seher yeli;
Bir semtten haberin var mı?
Bir ay yüzlünün yanağından ne haber getirdin?
Çalıp, çağırdığın; hay, huy ettiğin günler var mı?
Ey rüzgar;
Daha yavaş es, çünkü; güzel kokuyorsun.
Bu gönül işidir kafa işi değil.
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim.
Bütün kulaklardan gizli sırlardan bahsedeceğim.
Bu sözleri sana, herkesin içinde söyleyeceğim.
Ama; senden başka kimse duymayacak, kimse anlamayacak.
Şimdi sorarım sana, hangi "Aşk" daha büyüktür?
Anlatılarak dile düşen mi, anlatılmayıp; yüreğe deşen mi?
Bana güneşin adı verildi; "Şems."
İşte; böyle başladı, benim hikayem.
"Aşk"'tan mutluluk, güvenlik beklerler,
Halbuki; "Aşk" son zerresine kadar kendini vermektir.
Ruhundaki son zerreye kadar, sevdiğin olmak istemektir.
Onun için, eriyecek kadar sevmek, kendinden kopmak demektir.
İşte; ben "Aşk" derken, böyle bir "Aşk"'tan bahsediyorum.
Var mı onun "Aşk"'ıyla, ölmeye cesareti olan?
Kalp mi insana sev diyen, yoksa; yalnızlık mı
alıntı