Gurur Şiiri - Can Çalışkan

"çok fazla eksilmezsin" dedi giderken adam
"azalmaz asla fütursuzca attığın kahkahan"
belki sürekli oturduğum koltuk hisseder yokluğumu
belki günlük gazeteme el değmez
fincanım yetim kalır rafta
terliklerimse eskimez
hissetmezsin bile yokluğumu
kuru kalabalığım kalkar
özlediğin tenhalığa kavuşursun
sinirlerin yerli yersiz gerilmez

sustu kadın
ne diyebilirdi ki
bu saatten sonra ne dese
kabul görmezdi ki
büktü boynunu
içinde kopan fırtınalara daldı
ah biraz yakınlık görse
neler neler anlatacaktı

"hiç bir zaman tam olarak içime çekemediğim kokunu özlerim
güle oynaya gittiğin yollardan sıkılıpta dönmeni beklerim
yokluğunda kocaman olur özlemim
ölümlerden ölüm beğenir yüreğim
gitme be adam
gidersen ben biterim
koca şehir tenhalaşır
sensizlik içimde kalabalıklaşır
baktığım her yerde hayalin çarpar gözüme
sen sürdüğüm yaralarım iyileşmez,umudumla zıtlaşır"

derin bir iç çekti kadın
söyleyemedikleri de içini deldi geçti
adam hiç bilmedi kadının içinden geçirdiklerini
aşk bir kez daha kaybetti
gurur bir aşkı daha katletti.....30/04/2106