Gurulanma Şiiri - Dursun Çötoğlu

Gururlanma neşecanım
Sende bende topraktanız
Savrulupta yitip giden
Sarı sarı yapraktanız

Sanma ki hergüm aynıyız
Dalı göçmüş ağaçtanız
İçki içilip atılmış
Şu çöpteki bardaktanız

Gülmek isterken yeniden
Dertle keder bulandanız
Hazanda ki çiçek gibi
Boynun büküp solandanız

Kırılan kalp neye yarar
Kalbi kırık ozandanız
Bir gün gelir ağlatıpta
Tatlı oyun bozandanız

Yeşil aynı hep yeşilmi
Bahar aynı hep baharmı
Bizden öncekiler varmı
İşte bizde onlardanız