Gürsel Pal Şiirleri - Şair Gürsel Pal

İşte gitmekte ömrümün baharı,
Yapayanlız bırakmakta beni.
Yanlızlık koymuyorda adama
Bir elin sıcaklığını
Hele ki seni seven bir elin uzaklığı koyuyor adama.
Alışıyorsun zamanla bazı şeylere,

Artık yoklar,
Gittiler bir bir beni bırakıp.
Arkalarına bakmadan,
Volta aldılar hayata ve hayatın içine.
Artık yoklar,
Ne eski dostlar, ne arkadaşlar,

Yaradan aşkına söyle bana,
Aşk diye bir duygu var mıdır Dünya da?
Aşk kalıcı mıdır?
Yoksa geçici bir hismidir?
Cevabını biliyorsan,
Ve eminsen,

Ay ışığında saklı bu gece,
Gizlenmiş yıldızlar tek tek semada.
Hüzün ve kasvet var gecede,
Yanlızlık kokuyor buram buram
Yalnızların üstüne.
Ay ışığında saklı bu gece,

Adım sokak çocuğudur benim,
Kim bilir gecelerde ne yaşarım,
Hanginiz bilir siz uyurken ben kaçarım.

Adım sokak çocuğudur benim.
Siz yorganınızda sıcak yatağınıza sarılırsınız,

Bende insanım, insan kardeşim.
Yapabildiğimle ve yapabileceklerimle,
Sizin gibi, sizin içinizde yaşayan,
Her hangi bir yerde
Alalade yaşaya bir insanım.
Bende insanım, insan kardeşim.

Şehrin karanlık ve puslu geceleri,
Bir ben beklemekte dönmeyeni,
İçimden geçiyor saatin yelkovanı, akrebi,
Zehirlemekte her geçen saniyede beni.
Bir benmiyim bu saatte gökteki şimale bakan?

Kabusum olursun gecem,
Sıkıntım olursun sessizliğinde.
Benmi şiiri yazarım?
Şiirmi beni yazar?
Sanki gecenin azraili başucumda,
Birileri ben bilmezken mezarımı kazar.

Bilmem kaç zemheri geçti,
Ben sensizlik cehenneminde tutsak,
Sen bana, ben sana yasak,
Bilmem kaç zemheri geçti.
Azrail başucumda,
Ölüm bana sensiz yasak,

Elveda sana,
Yaşadığım hayat.
Yaşayamadığım her şey için,
Yaşatamadıklarım için senden özür diliyorum
Ve ben artık usul usul buralardan gidiyorum.
Elveda sana,