Gürsel Güveloğlu Şiirleri - Şair Gürsel ...

Yanında olmak vardı şimdi,
Ellerinin altında...
Arsız bir sarmaşık misali,
Yakamoz tutkularla dolanmak.
Kuytularda..
Ben bendeyim desem de,

Sevda denizimin en kuytu yeri,
Senindi sevgilim, sen bilemedin.
Hayran ordusunun en mutlu eri,
Senindi sevgilim, sen bilemedin.

Tertemiz aşkımın bahar dalları,

Bak yolun sonuna geldik güzelim,
Beni bir vefasız bil deme bana.
Sebepsiz perişan olduk güzelim,
Maziyi aklından sil deme bana.

Ne olur buz dağı koyma arama,

Gönül bahçesine bahar gelmiyor,
Akıl benden başka, baş benden başka.
Pembe hayallerim ufku delmiyor,
Kirpik benden başka, kaş benden başka.

Yanar yüreğimde sevda hamuru,

Çekip gittin gideli, kan damlar yüreğimden
Unutuldum ne demek, umut oldun güzelim
Uzatayım elimi tutuver ellerimden
Unutuldum ne demek, umut oldun güzelim

Kalbim seni vurdukça talihime yanmışım

Tozlanmış duruyor diktiğin perde,
Her gece takıyor,şarkı gözlerin.
Evlilik resmimiz duvarda,yerde,
İçimi yakıyor,şarkı gözlerin.

Geceler tütsüde aşkımı yaksam,

Yamanıp gurbete, veda edince,
Hasretin ufkuna dalan bu gözler.
Vefasız sevgili çekip gidince,
Şaşırıp kimsesiz kalan bu gözler.

Karşıdan anlamlı bakanı vardır,

Yanık bülbül gül ister
Bende seni,ben seni
Dost tutacak el ister
Bende seni,ben seni

Kardelenle kar gibi

Çomağını öksüz kula,
Atanlarla atmadan gel.
İmanına üç beş zula,
Katanlarla katmadan gel.

Eğri yolda gider ise,

Meçhulü yaşarken tanıdım onu,
Gönlünü gönlüme taktı da gitti.
Sonbahar mevsimi bir hafta sonu,
Sevda ateşini yaktı da gitti.

Düşündüm o anda neşeyle yazı,