Gürsel Çopur Şiirleri - Şair Gürsel Çopur

Adresin belli..
Medinenin caddelerinde oynayan çocuklarla
Huşuyla yürüyen yaşlıların adımları
Bir mehtap gecesinin şevkinde dururken
Getirdiler hediyelerini bana uzaktan
İsmini sayıkladığım yakın koridorlarda

sen de saklanmıştın karanlıktan hafif bir teknenin denize batarken çıkardığı sesle bırakmıştın yastık altına değer bildiklerini duyabildiğin kadar duyacaktın çığlıkları bir küskün kuşun kanatları altında sönen ateşin dumanlarıymışçasına süzüldün buruk bir hülya atölyesinde damarına kan gitmezken.. içi toz dolu mektup kutusu bir beyin hafakanı.. sıvazlarsın bamtelini kalbi delercesine ses çıkmaz ahşap merdivenden çocukların kuş sesleriyle olan yarışında hep kazanırsın duyduklarını günahsız ellerin gıda nöbetleri bile bir fırsat az ileri sürüklenir dalgalar ayaklarına gelmiş deniz düşleriyle bir fay hattının üstünde yetiştirirsin güllerini olur biter sabrın demetli elleriyle saatimin anlattığı masallarda hep zamanı elemişim kalbime böyle bak bir partikül bırakırken kalemin noktası içimin dünyası tatlı tıkırtıda var bir muhabbet goncası.. Gürsel ÇOPUR

Özgürlük kanatları takmayı bilenlerin hevengiyle
Billur bir iklim ya da heves
Bu heves ki maveraları tattıran kovanlara
Bir bal bulana dünyasını feda eden
Uzak değildir kalabalıkları kesen cesim nazar
Cifir kağıtları yırtılabilir değeri yoksa

Nice gönül devretti vakti, devir fısıldamakta
Kuruyan hevesler varsa, fırsat olmaz damakta
Nice arzunun da giriş kapısı oydu
Kapanan kapı ardında kilit, pasını ortaya koydu
Bütünleşmiş düşünce ağında her yer beton
İzin verilmiyor izne, istese bir jeton

yine fecir tütsüsü dokundu yanaklarıma
vefası kabarmış kehribar sedirinde
uzanmışlığın demi ince fayanslarda
bir burcu hevenginde kümelenmiş saniyelerin
ruhu ve güruhu koro halindeydi..
gece okunan şiraze yapraklarında

taziye bekleyen günler köpürmüştü
gözler ucunda serilmiş yerde yatan
bir kalem tortusu büyüklüğünde
emeli boyundan büyük olan caddelerde
ses vermek en yüce alışveriş
doğmadan önce ağlayan sabahınız varsa

Sen,başta doğmuştun içimize
Bizler bağı kopmuş tesbih taneleri gibi
Yalpalaya yalpalaya hayatımızı avlarken
Çakırkeyf sahneler benliğimizi kuşatınca
Sen,başta doğmuştun içimize.

Yetsin artık ezilmişliğin..
Duygusu ve iskeleti
Var mıdır bu sıklet kuyusu dünyada başka?
Zeytin olsan da bir tomurcuk
Bir tomurcukla meydan okunur
Yağını kime verirsin!

Sen limandın yalaz dilimlerinde hafakan yaşarken
Bir cumba oluverirdin kırbaç yemiş imaret yetisine
Tahtırevan kucağında hür istikametin direnci vardı
Bungun atışlar bir kulaç rıhtımında peyda olmuşsa eğer
Nafile terane, söz dinlemezdi senin en yakın diyaframında
Matruşka yalanlarıyla karşına dikilen bir gölge de olsa..

Ç.

Çevresinde yankılar var ömrün bir bir
Kâh ürperten bir sada
Kâh duvak narinliğinde ve sessizliğinde
Harmanlanan bir hayatta