Yedi iklim dolaştım, bir yabancı rüzgârım,
Her adımda bir yara, her köşede yaşım var.
Her gün güneş doğsa da gizli benim baharım,
Sensiz geçen ömrüme, yüklediğim kışım var.
Bir selâm gelir diye bekler yüreğim nâçar,
Ne gelen var, ne giden, ne de bir haber uçar.
Bazen bir türkü duyar, bağrımda güller açar,
Vuslatın özlemiyle kurduğum bir düşüm var.
Hasret öyle kara ki tüm renkleri silinir,
İşte o an yüreğim bin parçaya bölünür.
Ne bu özlemim biter ne de geri gelinir,
Çünkü benim bitmeyen dünya kadar işim var.
Küçük kızım: Darılır, küser mi sana bu can?
Er geç dinecek elbet bu gurbet hüzünlü an.
Çektiğim her bir çile Yaradanıma ayan,
Her hücreme dağılan hüzün yüklü başım var.
Necla Polat Hasbutcu
Kayıt Tarihi : 28.9.2025 01:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!