Çalış çabala uğraş elde var sıfır
daha ne yapsın ki bu bu garip fakir
para dersen ellerde avuç avuç kir
halklarımın gözünden yaşım dökülür
bize de uğrar mı ki şans denen kâfir
kimi merdiven siler kimi kalaycı
kimi yerden çöp toplar güler alaycı
yarabbi ne bitmez dert karında sancı
halklarımın gözünden yaşım dökülür
ne bitmez geçim derdi midede acı
kiminin on çocuğu işi dadılık
bir günün yevmiyesi olur tadımlık
elde yok avuçta yok kimde var tokluk
halklarımın gözünden yaşım dökülür
kimi zengin paralı az bir azınlık
kimi bahtı karalı her yer karanlık
ölüm zulüm kol gezer hanede açlık
halklarımın gözünden yaşım dökülür.
bıcak cana dayandı yeter be artık
kiminin arabası köşkü sarayı
hani elele idik açıp arayı
kim saracak söyleyin azan yarayı
halklarımın gözünden yaşım dökülür
cepte beş kuruş yokken atar narayı
çoluk çocuk aç bekler çaresiz adam
kış gelir yakacak yok akar bir de dam
nasıl sabredeyim ben ben nasıl yudam
halklarımın gözünden yaşım dökülür
zehir acısı hayat ne yapsak anam
ana olmak bir derttir çocuğun açsa
baba olamak ayrı dert cebinde yoksa
et yerine dert kaynar fakir ocakta
halklarımın gözünden özüm ağlıyor
özüm ağlıyor
alacaklı kapıda ocak bucakta
halklarımın gözünden yaşım dökülür
30/Eylül/2012/Pazar/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 30.9.2012 15:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!